Μοντέλο, Σύζυγος & Σύγχρονος Μπαμπάς αποκαλύπτει το κομβικό σημείο της ζωής του που άλλαξε τα πάντα και αποδεικνύει πως η τρυφερότητα και η ευγένεια σηματοδοτούν την αρρενωπότητα.
Ας μη μιλήσουμε για τα αυταπόδεικτα. Ο Γιώργος Καράβας είναι ένας από τους ωραιότερους και φωτογενείς Έλληνες και διαθέτει ευγένεια και καλούς τρόπους. Μου αρέσουν οι «ανασκαφές» στο παρελθόν, γι’ αυτό και τον έβαλα κατευθείαν στη χρονοκάψουλα που τον αποβίβασε στα παιδικά του χρόνια. Ας καταρρίψουμε εξ’ αρχής και το πιο αναμενόμενο κλισέ. Όχι, δεν ήταν το όμορφο αγόρι του σχολείου, ούτε ο πρωταγωνιστής, ούτε αυτός που κυνηγούσαν τα κορίτσια. «Άργησα να αναπτυχθώ, είχα baby face, ήμουν κοντός, τόσο που στην Α΄ Λυκείου, στην παρέλαση, βρισκόμουν στην προτελευταία σειρά».
Γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε τα πρώτα επτά χρόνια της ζωής του στην Κυψέλη. Έπειτα μετακόμισαν οικογενειακώς στην Πεύκη, όπου χρειάστηκε να βάλει τα θεμέλια για νέες φιλίες και παρέες. Θυμάται αμυδρά το σχολείο του στη Γκράβα, αλλά όπως λέει «Μου αρέσει να επιστρέφω στην Κυθήρων,
στην Κυψέλη, εκεί όπου βρισκόταν το σπίτι μας. Είναι και συναισθηματική επιστροφή ταυτόχρονα, αναβιώνουν εικόνες από το παρελθόν, όπως εκείνη του πατέρα μου να με μαθαίνει ποδήλατο στη γειτονιά».
The Turning Point
Άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο στα οκτώ του χρόνια και το έκανε με ορμή μέχρι τα 23 του. Στις ζωές όλων μας υπάρχουν κομβικά σημεία, στροφές που αλλάζουν το παρόν και το μέλλον μας. Για τον Γιώργο, το σημείο αυτό ήταν ο βαρύτατος τραυματισμός στα 19 του, λίγες μόλις εβδομάδες πριν υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στην Α’ Εθνική, με τον Ιωνικό, επί του ιστορικού προέδρου της ομάδας, Νίκου Κανελλάκη. «Ήταν στην προτελευταία αγωνιστική πριν ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, όταν τραυματίστηκα στο γόνατό μου. Τεράστια ατυχία τότε και βαρύτατο το συναισθηματικό φορτίο της ακύρωσης ενός μεγάλου ονείρου. Ένιωσα ότι οι κόποι και οι αγωνίες τόσων χρόνων χάθηκαν σε μία στιγμή. Ήταν τραυματισμός από αυτούς που σου απαγορεύουν να συνεχίσεις, πόσο μάλλον να ανέλθεις σε επαγγελματικό επίπεδο. Μάθημα ζωής. Εκεί κατάλαβα πόσο γερές βάσεις είχα πάρει από την οικογένειά μου, πόσο δούλεψα και έχτισα με τον εαυτό μου. Έπρεπε να συνεχίσω τη ζωή μου και αυτό έκανα. Τρεις μήνες μετά το χειρουργείο στο γόνατο, ξαναμπήκα στο γήπεδο για να
παίξω ποδόσφαιρο … για μένα αυτή τη φορά, όχι πλέον για το επαγγελματικό όνειρο. Συνέχισα να παίζω για τέσσερα χρόνια περίπου, μέχρι τα 23 μου. Λόγω των εξαντλητικών προπονήσεων σε επίπεδο πρωταθλητισμού, δεν είχα χρόνο για διάβασμα – κάτι για το οποίο μετανιώνω σήμερα – και έτσι δεν μπόρεσα να σπουδάσω σε ΤΕΦΑΑ. Ψάχνοντας, ωστόσο, κάτι που θα με κρατούσε κοντά στον αθλητισμό, αποφάσισα να σπουδάσω αθλητική δημοσιογραφία. Εκεί ένιωσα αυτό που λένε, “κάθε εμπόδιο για καλό” ή “όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει μια άλλη”, γιατί εργάστηκα για λίγους στην
εκπομπή της Γιάννας Νταρίλη για τον απόδημο ελληνισμό στη δορυφορική ΕΡΤ κάνοντας συνεντεύξεις σε αθλητές. Η Γιάννα, λοιπόν, μου πρότεινε να σκεφτώ το modeling και το 2003 ξεκίνησαν όλα και πρωτοήρθα σε επαφή με αυτό που κάνω μέχρι και σήμερα. Ένας κόσμος ανοίχτηκε διάπλατα μπροστά μου και καμία φορά αναπολώντας το παρελθόν, σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, εάν είχα γίνει ποδοσφαιριστής. Ναι, είμαι ευγνώμων για ό,τι συνέβη γιατί άλλαξε η ζωή μου».
Strike A Pose
Έχει συμπληρώσει 18 χρόνια στο modeling και από τον τρόπο που μιλάει για τη δουλειά του καταλαβαίνω ότι την αγαπάει πολύ. Είναι ένα ευτυχές επαγγελματικό σύμπαν για εκείνον. Παραδέχεται ότι είναι χώρος άκρως ανταγωνιστικός και πως αυτή «η θέση στον ήλιο» μπορεί να σου κοστίσει στον ψυχισμό σου. Απόρριψη και
απότομες ή αγενείς συμπεριφορές έχει ζήσει και ο ίδιος, περισσότερο μάλιστα στην Ελλάδα, παρά στο εξωτερικό. «Εάν είσαι επιρρεπής, δεν έχεις αυτοπεποίθηση και εσωτερική ισορροπία, είναι πολύ εύκολο να χαθείς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, σε δύσκολα μονοπάτια. Είδα παιδιά να χάνονται, ψυχικά, από την απόρριψη.
Δεν ισχύει για όλους, αλλά προσωπικά έβρισκα την αποδοχή στη δουλειά μου όσο μεγάλωνα. Εμένα η απόρριψη με πείσμωνε, με δυνάμωνε και μπορώ να πω ότι μου πήρε επτά χρόνια για να πατήσω γερά στα πόδια μου. Το 2010 συγκεκριμένα άρχισαν να μου έρχονται όμορφα πράγματα, αλλά θεωρώ πως είχα φτιάξει και εγώ το “μέσα” μου και με είχα προετοιμάσει γι’ αυτά. Είχα ισορροπήσει σε όλους τους τομείς». Μπορεί η κορυφαία στιγμή της καριέρας του, σήμερα, να θεωρείται η συνεργασία του με τον οίκο Hermes – εκεί του είχαν τονίσει πως «διαθέτει υπέροχη αύρα» – αλλά εκείνος πιστεύει πως όλα ξεκίνησαν από τη φωτογράφισή του για τα Harrods, στην Αυστραλία, από τον κορυφαίο φωτογράφο μόδας, Georges Antoni. Σε ό,τι αφορά τα κακώς κείμενα κάθε επαγγελματικού χώρου, όταν η συζήτηση έρχεται στο μεγάλο κεφάλαιο της εποχής μας, τη σεξουαλική παρενόχληση, εκείνος λέει: «Σεξουαλική παρενόχληση σημαίνει πως χάνεται ο έλεγχος, πως τα όρια ξεπερνιούνται και μπαίνουμε σε περιοχές που προκαλούν τραύματα. Φλερτ, ναι, φυσικά και έχω δεχτεί παντοιοτρόπως, αλλά με απόλυτη βεβαιότητα μπορώ να πω πως δεν έχω βιώσει σεξουαλική παρενόχληση. Το φλερτ μπορεί να είναι όμορφο και υγιές από όποιον κι αν προέρχεται, αλλά μέχρι εκεί».
Με καταγεγραμμένες πλέον μεγάλες επιτυχίες στο βιογραφικό του, τονίζει πως λατρεύει το modeling και την τηλεόραση, αλλά υπογραμμίζει πως «Δεν πρόκειται να κάνω κάτι με οποιοδήποτε κόστος για να μείνω είτε στο ένα είτε στο άλλο». Εξάλλου, απ’ ό,τι φαίνεται δεν εφησυχάζει. Αφενός διαθέτει με τη σύζυγό του ένα
κέντρο αισθητικής στο Μαρούσι και αφετέρου συνεργάζεται με την εταιρεία ρούχων Dante, η οποία εξάγει στην Ευρώπη και την Αμερική, για μία capsule collection που φέρει το όνομά του και περιλαμβάνει δικές του επιλογές.
«Ένας κόσμος ανοίχτηκε διάπλατα μπροστά μου και καμία φορά αναπολώντας το παρελθόν, σκέφτομαι πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, εάν είχα γίνει ποδοσφαιριστής. Ναι, είμαι ευγνώμων για ό,τι συνέβη γιατί άλλαξε η ζωή μου»
It’s A Family Affair
Την οικογένειά του τη δημιούργησε μετά την απόλυσή του από το Ναυτικό, το 2010. Και όλα έγιναν με ταχείς ρυθμούς. Γνώρισε τη
σύζυγό του, Ραφαέλα Ψαρρού, το 2011, ο γιος τους Φίλιππος γεννήθηκε το 2013 και η κόρη τους Κάλλη το 2015. «Μέσα σε εκείνη
την πενταετία έγιναν και οι μεγάλες δουλειές μου – Hermes, Tom Ford κ.ά.– στο εξωτερικό. Υπήρχαν περίοδοι που επέστρεφα στην
Αθήνα για δύο μέρες κι έφευγα ξανά. Ουσιαστικά, η οικογένειά μου δεν με έβλεπε. Ήταν όμορφο αλλά και ταυτόχρονα δύσκολο εκείνο το διάστημα, αλλά είχα τις ανάλογες απολαβές για να συντηρήσω την οικογένειά μου. Η Ραφαέλα, ηρωίδα, δέκα χρόνια μικρότερη από μένα, πέρασε επίσης δύσκολα, γιατί στα 20 της είχε ήδη ένα παιδί. Με ρωτάνε συχνά αν με ζηλεύει, αλλά έχω να πω πως είναι η μόνη γυναίκα που δεν μου έχει κάνει ποτέ σκηνή για το οτιδήποτε, ούτε όμως εγώ θεωρώ πως της έχω δώσει ποτέ δικαιώματα». Είναι, ωστόσο, ενδιαφέρον πώς ένας άνδρας, ο οποίος είναι αντικειμενικά ωραίος και ταξίδευε συνεχώς στο εξωτερικό συλλέγοντας εμπειρίες, αποφάσισε να αφοσιωθεί σε μία γυναίκα, λίγο πριν τα 30 του, δημιουργώντας μαζί της οικογένεια. Αντί απάντησης, επιλέγει να διηγηθεί μία ιστορία. «Ήταν το 2006 όταν ένας συνομήλικος φίλος, Σέρβος και κορυφαίο μοντέλο, βρέθηκε στην Αθήνα για φωτογράφιση. Τον συνάντησα για ένα ποτό και μου ανακοίνωσε πως το κορίτσι του είναι έγκυος και παντρεύεται. Παραξενεύτηκα, τον κοίταξα με απορία. Κι εκείνος, κοιτώντας με στα μάτια, πολύ εύστοχα, μου είπε “φίλε μου, ό,τι και να κάνεις, ποτέ δεν πρόκειται να έχεις όλα τα κορίτσια του κόσμου”.
Εκείνη τη στιγμή ενεργοποιήθηκαν μέσα μου χορδές, που με οδήγησαν στη δημιουργία της οικογένειάς μου. Σκέφτηκα πως
πράγματι ποτέ δεν μπορείς να τα έχεις όλα, δεν μπορείς μια ζωή να κυνηγάς ουτοπίες. Είτε κάνεις οικογένεια στα 30, είτε στα 40, αν
τα “θέλω” σου δεν τα έχεις τιθασεύσει, πάντα θα έρχονται στην επιφάνεια. Στα 29 μου είχα ζήσει πολύ έντονα και ήξερα τι ήθελα.
Δεν θα περίμενα να απατήσω τη γυναίκα μου σε ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Θα μπορούσε να είχε συμβεί και στην Ελλάδα, εάν αυτός
ήταν ο χαρακτήρας μου». Από την άλλη, ο μπαμπάς Γιώργος Καράβας λέει στο fresh Paper πως «Ο ερχομός ενός παιδιού αλλάζει
τα πάντα. Δεν μπορείς πια να πεις “παίρνω τη βαλίτσα μου και φεύγω”. Αλλάζει η προσέγγιση ακόμη και στα απλά καθημερινά
πράγματα». Τον ρωτάω για την κόρη του και το γιο του, για τον τρόπο που βλέπει τα παιδιά του να μεγαλώνουν και να αλλάζουν
μέρα με τη μέρα. «Τα κορίτσια ξέρουν να χειρίζονται τους μπαμπάδες. Η κόρη μου, με σκέρτσο και νάζι, ξέρει να με τουμπάρει
και να παίρνει αυτό που θέλει με τον τρόπο της. Το γιο μου, τον θαυμάζω ως άνθρωπο, έχω μια πολύ ιδιαίτερη σύνδεση μαζί
του. Είναι παιδί που λειτουργεί με γνώμονα το σύνολο, προστατευτικός με την οικογένειά του και πολύ υποστηρικτικός με τα πιο αδύναμα παιδιά. Είναι εκείνος που θα υπερασπιστεί τον πιο αδύναμο, με ευσυνειδησία και το κάνει από τότε που τον θυμάμαι, με
την ωριμότητα ενός 18χρονου. Μία αρχή έχουμε περάσει στα παιδιά μας η Ραφαέλα και εγώ: δεν πειράζουμε ποτέ κανέναν, δεν
κρίνουμε ποτέ κανέναν για ό,τι κάνει, μέχρι φυσικά το σημείο που δεν μας ενοχλεί. Η επιθυμία μου είναι να φέρουμε ψυχικά υγιείς
ανθρώπους στην κοινωνία».
Nature Is Calling
Σε ένα τεύχος του fresh Paper που απογειώνει τη φύση, δεν παρέλειψε και ο ίδιος να εκφράσει τη μεγάλη αλλαγή που συντελείται μέσα του όταν βρίσκεται κοντά της. «Λατρεύω τη φύση και επιδιώκω να βρίσκομαι κοντά της. Όλες μου οι εξορμήσεις και οι διακοπές είναι σε μέρη και τοπία, που δεν θα χαρακτήριζε κανείς
ως κοσμικούς προορισμούς. Επιστρέφω πάντα με λαχτάρα σε προορισμούς όπως η Βάλια Κάλντα, η Δρακολίμνη, το Πήλιο. Σε ό,τι αφορά την προστασία του περιβάλλοντός μας, αλλά και των ζώων, είμαι εκεί και στηρίζω πρωτοβουλίες με τον τρόπο που μπορώ, όποτε μπορώ, αλλά δεν θέλω να μιλάω γι’ αυτά, για τον απλούστατο λόγο ότι επιλέγω την πράξη και όχι τα λόγια. Η οικολογία για εμένα και την οικογένειά μου είναι συνείδηση, τόσο εντός όσο και εκτός σπιτιού».
ΚΕΙΜΕΝΟ – ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΑΡΗΣ ΚΑΒΑΤΖΙΚΗΣ
PHOTOGRAPHER: BILL GEORGOUSSIS
CREATIVE DIRECTOR: MARY GIATRA RITSOU
STYLING: SPYROS F. XYLAS & ALEXIA BELOGIANNI
HAIR & MAKE-UP: STELLAR
ASSISTANT: ANNA MARIA MAKARIOU PEITHI